Boğuluyorum kendi odamda hapis hayatı yaşıyorum.
Fakat bunu ben istiyorum.
Sorun şu, bundan başka bir yol bilmiyorum.
Çevremden uzaklaşıyorum ya da uzaklaştırılıyorum.
Emin değilim.
Tiksiniyorum her şeyden.
Gerçek duygular arıyorum.
Geçmişimden ve sahtekar yanımdan uzak yerlere kaçmak istiyorum.
Sorun şu bundan başka yer de bilmiyorum.
Her yerimi saran güvensizlik, dünyada ne kadar köksüz olduğumu hatırlatıyor.
Daha da tiksiniyorum.
Aklımı kullanamıyorum.
Beynim boş bir ceviz gibi.
Yarattığım kişiliklerimi hiç var olmamış gibi yakmak istiyorum.
İçimdeki karanlığı hissediyorum. Bir zift gibi kendi hayatımı kirletiyorum.
Ve bu zift, tüm çirkinliğine rağmen güzel sözler için mürekkep olabiliyor.
Tek ve bilinmeyen güzel yanı.
Yine de kan kırmızısına bulanmadığı için katil olmadığı da söylenemez.
Çünkü her cinayet kanlı olmuyor.
Ama belli ki ilk kendini öldürmüş.
Ne acı, başka bir hayat yok.
Ne aptallık etmiş.
Hiçbir şey için de bahanesi yok.
Yazık denilebilir ancak ona.
Yaşarken ölmekle ayıp etmiş
Üstelik girmemiş daha toprağa.
My Corner 